Door Peter Rombouts
Al het leven is in beweging, het stroomt en heeft een ritme. Het ritme van inademing en uitademing, van eb en vloed, dag en nacht, van op- en ondergang, van komen en gaan, groei en afbraak, insluiten en uitsluiten, ik en wij, controle en chaos, leven en dood. Ieder mens leeft daarom in een ritme, bewust of onbewust. Zo kent iedereen periodes waarin je jezelf goed voelt en periodes waarin, soms door onverklaarbare redenen, het allemaal niet zo lekker loopt.
Wanneer je de verschillende ritmen in je leven (h)erkent kan je kiezen om ertegen in te gaan of erop mee te bewegen. Maar al te vaak gaan we in gevecht met de bewegingen in ons leven. Iedereen die een jetlag heeft ervaren kent de kracht van het ingaan tegen het ritme. Ook het vastklampen aan dingen die vragen om verandering kent meestal een latere tegenreactie die heftiger is dan wanneer je zou accepteren dat alles altijd in verandering is. Het beste wat je kan doen is mee te bewegen met het ritme en dat is nog niet zo makkelijk. Zeker in organisatiecontexten zijn we niet gewend om mee te bewegen met de ritmen van mensen, teams en organisaties. Dit heeft twee belangrijke redenen.
De eerste is het geloof in continuïteit en maakbaarheid. Organisaties zijn ingericht om altijd voort te blijven bestaan met continue groei als adagium (of in ieder geval het voorkomen van inkrimping). Het vasthouden, vaak tegen beter weten in, aan dit idee van continuïteit is eigenlijk tegennatuurlijk en de meesten voelen dit ook. Het is alleen vaak ‘not done’ om te spreken over het idee dat het heel normaal is dat na tijden van groei en succes een mindere tijd kan aanbreken. Het is juist in deze tijd waar veel groei- en leerpotentieel zit, als we dat maar zo kunnen zien en als zodanig omarmen.
De tweede reden is dat we systematisch maar één kant van de medaille willen zien. We zien graag de opgang, maar niet de ondergang, wel de groei, maar niet de afbraak, wel het leven en niet de dood, wel de insluiting maar niet de uitsluiting. En net zoals je niet kan leven door alleen in te ademen gaat het erom dat je ook durft uit te ademen. In het uitademen wordt het spannend want daar zit afscheid, verlies en uitsluiting. Hordes die vaak te groot lijken om de verandering echt aan te gaan. Maar als je durft te vertrouwen op het ritme van het leven dat komt deze uitademing in het perspectief van een nieuwe inademing, echter ditmaal op een dieper niveau van ervaring en samenwerking.
Van meebewegen op het ritme wordt je gelukkig. Denk aan het ritme in muziek. Hoe heerlijk om mee te bewegen, al is het alleen maar met het tikken van je voet. Het geeft je houvast in beweging die, als je het door hebt, ruimte geeft om in afstemming te komen met anderen. Dan wordt samenwerking in organisaties als een dans waarin zowel de inademing als de uitademing zijn ingesloten.
Peter Rombouts is managementconsultant en heeft zijn eigen bureau zijn Inter’motion
Het seminar Rhythm of Life vindt op 18 april plaats in Theater Odeon in Zwolle.